PCT Arka Plan Silici

PCL (Yazıcı Komut Dili) görüntü formatı, JPEG veya PNG gibi bağımsız bir görüntü formatı değil, Hewlett-Packard (HP) tarafından geliştirilen PCL yazıcı dilinin bir parçasıdır. PCL, yazdırma aygıtlarını kontrol etmek için kullanılan bir sayfa tanımlama dilidir (PDL) ve birçok farklı yazıcı modeli tarafından yaygın olarak desteklenir. Bir yazıcıya metin, yazı tipleri, grafikler ve görüntüler dahil olmak üzere bir belgeyi nasıl yazdıracağını söylemek için kullanılır. PCL dili, basılı sayfadaki metnin ve grafiklerin düzenini tanımlamak için kullanılır ve yazıcının grafiksel durumunu kontrol etmek ve görüntüleri rasterleştirmek (piksellere dönüştürmek) için komutlar içerir.

PCL ilk olarak 1980'lerde tanıtıldı ve zamanla gelişti, birkaç sürüm yayınlandı. En yaygın sürümler PCL 5, PCL 5e ve PCL 6'dır (PCL XL olarak da bilinir). PCL 5, makrolar, daha büyük bit eşlemli yazı tipleri ve grafik yetenekleri sundu. PCL 5e (geliştirilmiş), yazıcı ile PC arasında çift yönlü iletişim ekledi ve yazdırma hızını ve görüntü kalitesini artırdı. Karmaşık grafikler için verimli bir protokol olacak şekilde tasarlanan PCL 6, veri iletmek için sıkıştırılmış bir protokol kullanır ve Windows gibi grafiksel kullanıcı arayüzlerinden yazdırma için optimize edilmiştir.

PCL bağlamında, bir görüntü, kağıda basılabilen bir nokta deseni olarak temsil edilir. PCL, görüntüleri temsil etmek için vektör komutları ve raster grafiklerin bir kombinasyonunu kullanır. Vektör komutları şekiller ve çizgiler çizmek için kullanılırken, raster grafikler daha karmaşık görüntüler veya fotoğraflar için kullanılır. Bir PCL yazıcı bir belge aldığında, son basılı çıktıyı oluşturmak için bu komutları işler.

PCL'deki raster görüntüler, görüntü verilerinin çözünürlüğünü, boyutunu ve kodlamasını belirten bir dizi komut kullanılarak tanımlanır. Bir PCL görüntüsünün çözünürlüğü tipik olarak inç başına nokta (DPI) olarak belirtilir ve yazıcının görüntüyü bir inçlik kağıt üzerinde temsil etmek için kullanacağı nokta sayısını gösterir. Görüntünün boyutu, nokta satır ve sütun sayısı cinsinden tanımlanır.

PCL, raster görüntü verilerini kodlamak için çeşitli yöntemleri destekler. Yaygın bir yöntem, aynı rengin dizilerini tek bir değer ve bir sayımla değiştirerek görüntü verilerini sıkıştıran basit bir koşu uzunluğu kodlaması (RLE) kullanmaktır. Bu, tek bir renge sahip geniş alanlara sahip görüntüler için özellikle etkilidir. PCL ayrıca, yalnızca bitişik piksel satırları arasındaki farkları kodlayan delta satır sıkıştırması ve görüntünün farklı bölümleri için farklı sıkıştırma yöntemleri arasında geçiş yapabilen uyarlanabilir sıkıştırma gibi daha karmaşık sıkıştırma şemalarını da destekler.

Bir PCL belgesine bir görüntü eklemek için, görüntü verileri önce PCL formatına dönüştürülmelidir. Bu, görüntüyü rasterleştirmeyi, yani orijinal formatından (JPEG veya PNG gibi) yazıcının anlayabileceği bir nokta ızgarasına dönüştürmeyi içerir. Rasterleştirilmiş görüntü daha sonra desteklenen sıkıştırma yöntemlerinden biri kullanılarak kodlanır ve uygun PCL komutları kullanılarak PCL belgesine gömülür.

Bir görüntüyü gömme işlemi için PCL komutları, bir raster görüntünün başlangıcını işaret eden 'Raster Moduna Gir' komutunu ve gerçek görüntü verilerini yazıcıya göndermek için kullanılan 'Raster Veri Aktarımı' komutunu içerir. Ayrıca görüntünün çözünürlüğünü ve renk derinliğini ayarlama ve görüntüyü sayfada konumlandırma komutları da vardır.

PCL görüntülerindeki renk, renk paletleri veya doğrudan renk belirtimi kullanılarak işlenir. Bir renk paletinde, görüntüde kullanılan her renk, bir renk değeri tablosundaki bir indekse göre tanımlanır. Yazıcı, her nokta için yazdırılacak gerçek rengi belirlemek için bu tabloyu kullanır. Doğrudan renk belirtimi, her noktanın renginin açıkça belirtilmesine izin verir, genellikle kırmızı, yeşil ve mavi (RGB) değerlerinin bir kombinasyonu olarak.

PCL ayrıca, farklı renk tonlarını simüle etmek için nokta desenini değiştirerek kullanılan yarı tonlama desteği de içerir. Yarı tonlama gereklidir çünkü çoğu yazıcı yazdırabilecekleri sınırlı sayıda renge sahiptir (genellikle sadece siyah, camgöbeği, macenta ve sarı). Bu temel renklerin noktalarını dikkatlice düzenleyerek, çok çeşitli tonlar ve renkler simüle edilebilir. PCL, bu efekti elde etmek için düzenli titreşim ve hata yayılımı dahil olmak üzere çeşitli yarı tonlama algoritmaları kullanır.

PCL görüntüleri içeren bir belge yazdırırken, bilgisayardaki yazıcı sürücüsü belgeyi PCL komutlarına dönüştürür, buna gömülü görüntüler için komutlar da dahildir. Sürücü ayrıca, RGB renklerini yazıcının kullandığı renk alanına (genellikle CMYK - camgöbeği, macenta, sarı ve anahtar/siyah) dönüştürme gibi gerekli tüm renk dönüşümlerini de gerçekleştirir. Ortaya çıkan PCL veri akışı daha sonra yazdırma için yazıcıya gönderilir.

PCL'nin avantajlarından biri, birçok farklı yazıcı modeli ve üreticisi arasında yaygın olarak desteklenmesidir. Bu, PCL komutlarıyla biçimlendirilmiş belgelerin, her yazıcı için yeniden biçimlendirilmesine veya ayarlanmasına gerek kalmadan çok çeşitli yazıcılarda yazdırılabileceği anlamına gelir. Ancak PCL nispeten düşük seviyeli bir dil olduğundan, PCL belgelerini doğrudan oluşturmak karmaşık olabilir ve PCL komut setinin iyi anlaşılmasını gerektirir.

Bu nedenle, çoğu kullanıcı PCL komutlarıyla doğrudan etkileşime girmez. Bunun yerine, PCL çıktısı oluşturabilen bir yazıcı sürücüsü veya bir yazılım uygulaması kullanırlar. Örneğin, bir kelime işlemciden veya bir grafik programından yazdırırken, uygulama belgeyi yazıcı sürücüsüne gönderir ve bu da belgeyi yazdırma için PCL komutlarına dönüştürür.

Yaşına rağmen PCL, verimliliği ve güvenilirliği nedeniyle bugün hala kullanılmaktadır. Metin ve basit grafiklerin yazdırılmasının baskın olduğu ve yazıcıların birçok kullanıcı arasında paylaşıldığı ofis ortamları için özellikle uygundur. PCL'nin makrolar ve yazı tipleri desteği, standart formların ve tekrarlayan öğeler içeren belgelerin hızlı bir şekilde yazdırılmasına da olanak tanır.

Bununla birlikte, PCL'nin bazı sınırlamaları vardır, özellikle karmaşık grafikler veya yüksek çözünürlüklü görüntüler yazdırma söz konusu olduğunda. PCL 6 (PCL XL) bu sorunların bazılarını gidermek için tasarlanmış olsa da, PCL'nin önceki sürümleri kadar yaygın olarak desteklenmiyor ve bazı kullanıcılar belirli yazıcılarda uyumluluk sorunları bildirdi. Ayrıca PCL, masaüstü yayıncılık yazılımı gibi grafiklerin düzeni ve kalitesi üzerinde hassas kontrol gerektiren uygulamalardan yazdırma için uygun değildir.

Sonuç olarak, PCL görüntü formatı, onlarca yıldır baskı endüstrisinde bir standart olan PCL yazıcı dilinin ayrılmaz bir parçasıdır. Tasarımı, çok çeşitli yazıcılarda gömülü görüntüler içeren belgelerin verimli ve güvenilir bir şekilde yazdırılmasına olanak tanır. Yüksek kaliteli grafik baskısı için en iyi seçim olmasa da, kullanım kolaylığı ve çeşitli yazdırma görevleri için desteği, onu birçok işletme ve birey için değerli bir araç haline getirmektedir. PCL'nin teknik yönlerini ve görüntüleri nasıl işlediğini anlamak, BT uzmanları, yazılım geliştiricileri ve basılı belgelerin oluşturulması veya bakımıyla ilgilenen herkes için faydalı olabilir.